Από την ...αρχαία «στήλη» του "Παρατηρητή" αντιγράψαμε το παρακάτω κομμάτι.
Μέρες που έρχονται... έχει, νομίζουμε, ιδιαίτερη σημασία. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.
Ο κ. Κόϋνερ δεν αγαπούσε τις γάτες. Δεν τού φαίνονταν να είναι φίλοι του ανθρώπου, γιαυτό κι εκείνος δεν ήταν δικός τους φίλος.
Αν είχαμε τα ίδια νιτερέσσα, έλεγε, τότε η εχθρική στάση τους θα μού ήταν αδιάφορη.Ο κ. Κόϋνερ δεν αγαπούσε τις γάτες. Δεν τού φαίνονταν να είναι φίλοι του ανθρώπου, γιαυτό κι εκείνος δεν ήταν δικός τους φίλος.
Μέρες που έρχονται... έχει, νομίζουμε, ιδιαίτερη σημασία. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.
Ο κ. Κόϋνερ και οι γάτες
Ο κ. Κόϋνερ δεν αγαπούσε τις γάτες. Δεν τού φαίνονταν να είναι φίλοι του ανθρώπου, γιαυτό κι εκείνος δεν ήταν δικός τους φίλος.
Αν είχαμε τα ίδια νιτερέσσα, έλεγε, τότε η εχθρική στάση τους θα μού ήταν αδιάφορη.Ο κ. Κόϋνερ δεν αγαπούσε τις γάτες. Δεν τού φαίνονταν να είναι φίλοι του ανθρώπου, γιαυτό κι εκείνος δεν ήταν δικός τους φίλος.
Μα του κ. Κόϋνερ δεν τού άρεσε και να διώχνει τις γάτες από την καρέκλα του.
Το να αναπαύεσαι είναι μια δουλειά, έλεγε, πρέπει λοιπόν να πετύχει.
Κι όταν οι γάτες νιαούριζαν μπροστά στην πόρτα του, σηκώνονταν από το κρεβάτι του, ακόμα και στο κρύο, και τις έμπαζε μέσα, στη ζέστη.
Ο υπολογισμός τους είναι απλός, έλεγε, σαν φωνάξουν, τους ανοίγουν.
Αν πάψουν να τους ανοίγουν, θα πάψουν κι αυτές να νιαουρίζουν.
Το να φωνάζεις είναι πρόοδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου